Abstract:
Ky studim ekzaminon rrugëtimin e zhvillimit të padisë për kërkimin e trashëgimisë në Shqipëri, Itali dhe në rajon. Për shkak të një mungese të gjatë të dijes, diversitetit kulturor dhe informacionit lidhur me këtë institut, padia për kërkimin e trashëgimisë është e një rëndesie të veçantë. Trashëgimia si institut është i trajtueshëm për impaktin social dhe ligjor që ka, kjo për arsye se trashëgimia në çdo formë prek në menyrë të drejtëpërdrejtë ose indirekt të drejtat e trashëgimtarëve aktual apo te ardhshëm.
Në vetvete padia për kërkimin e trashëgimisë si mjet për mbrojtjen e të drejtave të trashëgimtarëve, përbën një ndër paditë me dimensione nga më të ndryshmet, e trajtuar dhe e implementuar në forma të ndryshme në varësi të zhvillimit historik dhe kulturor të secilit shtet.
Synimi i këtij studimi është njohja e padisë për trashëgimin si një mekanizëm mbrojtës i të drejtës ligjore dhe trashëgimore e trashëgimtarëve si dhe dhënien e një zhvillimi që ka pësuar ngritja e kësaj padie nga periudha e të drejtës romake e deri në ditët e sotme. Krahas këtij trajtimi, synimi qëndron dhe në trajtimin e aspektit procedurial të kësaj padie duke qenë se dispozitat sqaruese për mënyrën dhe trajtimin nga gjykata të këtyre padive, është e limtuar.
Një qasje tjetër e përfshirë në këtë punim, është gjithashtu dhe aspekti krahasimor me legjislacionin italian, gjerman, francez dhe grek, nga është implemtuar edhe Kodi Civil shqiptar për të dhënë një pikpamje të mënyrës së trajtimit në vende të tjera krahas Shqiperisë.
